Honderd nanometer groot is het Coronavirus. Onzichtbaar voor het blote oog. Iets hoeft niet groot te zijn om veel invloed te hebben. Het vergiftigt de wereld. Dat is wat virussen doen. Het zorgt er ook voor dat het stil blijft in de Martinikerk. We komen niet bij elkaar als gemeente. We zien elkaar niet, horen elkaar niet, we zingen niet samen en we vieren niet ‘live’ de opstanding van Christus.

“Het coronavirus raakt ons kerk-zijn in het hart,” zei onze scriba van de PKN, ds. René de Reuver. “Het belemmert onze samenkomsten en het omzien naar elkaar. Gelukkig betekenen de beperkende maatregelen niet dat we met elkaar geen kerk kunnen zijn. Het is verrassend hoeveel creatieve ideeën al zijn opgeborreld. Al deze initiatieven ontroeren mij. Ze illustreren hoe het gemeente-zijn ons ter harte gaat. Naast alle zorg en onzekerheid over het virus zien we hoe Gods Geest altijd wel weer wegen vindt waarlangs onze voet kan gaan (Psalm 25)”.

Ik zie er nu al naar uit om weer met elkaar de Martini weer vol te zingen. Laten we tot die die tijd elkaar op andere manieren vasthouden. Laten we voor elkaar bidden. Laten we in het bijzonder bidden voor mensen die getroffen worden door het virus. En laten we de velen niet vergeten die in de gezondheidszorg werken.

Elke werkdag is de kerk open van 15:00 u tot 17:00 u. U kunt een kaars aansteken, gewoon even stil zijn, uw verhaal kwijt bij een pastor en voor u laten bidden.

Ook kunt u elke woensdagmiddag en vrijdagmiddag levensmiddelen voor de Voedselbank inleveren bij het Boter & Broodhuisje van 15:00 u tot 17: 00 u.

Op zondag zenden we een korte dienst uit om 11:00 ’s morgens. De kindernevendienst maakt voor elke zondag een filmpje voor de kinderen.

Op woensdagavond zenden we om 20:00 u een avondgebed uit.

Verder spreken we elkaar via Zoom, kringen we via Skype, worden er kaarten verstuurd en wordt er wat afgeapped. Prachtig om de onderlinge betrokkenheid te zien.

Ik zie uit naar het moment dat we elkaar weer de hand kunnen drukken.

Ds. Pieter Versloot